Vooruitlopend op de meute heb ik voor mijzelf vastgesteld dat bovengenoemde titel eentje wordt die gaat scoren. Niet alleen in haar land van herkomst – Amerika – maar ook zeker in dit gedeelte van Europa. Voor de verandering eens een zangeres die niet haar veren verdient met een opvallende of eigenzinnige productie, maar puur vanwege het jaren zeventig gevoel wat deze plaat Swan Feathers met zich meebrengt. Haar geluid plaatst zich in een verfrissende hoek van de muziek waarbij sporen van folk en jazz worden toegelaten. Het fundament mag je piano gedragen noemen, terwijl in de ijzersterke productie ook regelmatig fijnzinnige blazers mee sprankelen. Wellicht krijg je een overdadig zoet gevoel van deze omschrijving, maar ze kan het zeer zeker dragen. Jac Holzman (de grote man achter Elektra en Asylum records en platenbaas van de meest in het oogspringende artiesten en bands van eind jaren 60 en begin jaren 70; zoals The Doors) omschreef haar muziek als Zwanenveren - vandaar de titel. En geloof me, hij kan het weten.

Leslie Mendelson heeft een uitzonderlijk mooi stemgeluid, en weet deze cd – haar 2de - te voorzien van ijzersterke composities, waarvan een groot aantal in co-write met gitarist Steve Mc Ewan. Uitzondering is de Phil Spector song die in een ver verleden door de Ronnettes hoog de charts werd ingejaagd; Be My Baby. Rob Mounsey (Paul Simon, Diane Krall, Steely Dan) is de oudgediende die Mendelson van het gewenste geluid voorziet. De nummers bezitten stuk voor stuk allemaal iets pakkends, voorzien van klassieke getinte arrangementen. Wellicht wordt dergelijke muziek door sommige luisteraars afgewimpeld als voorspelbaar of achterhaald, maar mij bevalt deze aanpak bijzonder goed. Denk inderdaad aan de klassieke platen van Carole King, Carole Bayer Sager, Rickie Lee Jones, en de ex van James Taylor; Carly Simon en je hebt een uitstekend idee van de muziek die Swan Feathers met zich meedraagt. Muziek zonder statement, of pretentie, maar ijzersterk en simpelweg mooi.